Irgat Yoksul... Şiiri - Süleyman Saylan

IRGAT YOKSUL...

Ak bir ten düştü düşüme,
başak sarısı saçlarıyla...
“Kimdir? ” diye yordum yüreğimi eskilere;
aşina bir yüz çıktı,
çok bildiğim harman yeri gibi...
Ben harmanda harman döğen bir öküz,
o ise sarı bir buğday başağıydı.
Yıkıldım ilk kez,
üzüldüm ırgat olduğuma...

Zorlayınca yüreğimi
anımsadım ansızın;
ak bir kentte yaşardı,
denizine inat mavi gözleriyle.
belli ki,
çok zengindi,
gösterirdi her haliyle.
Bense;
o kentin limanında hamal,
yatlarında çımaydım.
Bir kez daha yıkıldım,
üzüldüm yoksulluğuma...

Süleyman SAYLAN (?)
Ankara, 19.07.2000 Saat: 14.55 (Tamamlanma tarihidir)

Not: Bu şiirin ilk bölümü tamamlanmamış şiirlerimin arasında yıllar öncesinden bilgisayarımda mevcuttu, ancak küçük bir kuşku bile olsa bana ait olmama olasılığı içerdiğinden; ikinci bölümünü tamamlamış olmama rağmen, bu şiirin tamamının benim olduğundan emin değilim.