Irgat Şiiri - Tamer Oğuzcan

İlkokuldan sonra ırgat olmuşum,
çalışmışım ağaların tarlalarında...
Güneş, inadına daha sıcak;
rüzgar, inadına daha az
vurur olmuş tenime...
Ne ki: yener mi içimdeki ısıyı,
eritir mi -yürek yangınımdan çok-
yorulmuş bedenimi bu ateş...

İlkokuldan sonra ırgat olmuşum,
taşımışım olanca yükünü hayatın...
Ağalar, inadına daha sert;
hasımlarım, inadına daha yüksekten
bakar olmuş yüzüme...
Ne ki: yıkar mı içimdeki sevdayı,
devirir mi -gözü yaşlı çocuk bakışından çok-
sabretmiş yüreğimi bu gözler...

İlkokuldan sonra ırgat olmuşum,
korkmuşum her türlüsünden zalımın...
Açlık,inadına daha sesli;
baskı, inadına daha fazla
söyler olmuş küfrünü...
Ne ki: susar mı içimdeki öfke,
koşturur mu kavgaya -bu günden çok-
korkutulmuş yüreğimi bu sözler...