İrfan Kaban Şiirleri - Şair İrfan Kaban

güneş aya vurmuş
ay duygularıma
duygularım dünyama
günler neyse de geceler hüzün sokuyor havama
gecenin el ayak çekilmişliğinden olsa gerek
kendimi dinliyorum

Her ayrı duyguda canlanan toplam mimiklerim
Sevincim,
İçime sindiremeyip dışa vurduğum taşkınlığımın kaynağı
kızgınlığım
Öfkemi dünyanın dönmesi gereken eksen sandığım şey yani
Ve yatışmışlığım benim

Bana sevgini anlat
Söyleminde tek bir çiçek adı olmasın
Bana sevgini anlat
Bir kuş bile şakımasın
Bana sevgini anlat
Yıldızlı geceler süslemesin öykünü

Yıllarla ıramış çocukluğumda benim
Ne çok şey,
Hemen her şey kocaman birer devdi
Erişilmezdi
Devdi
Erişilmezdi

Kusura bakma Tanrım
yazması bana düşmez ama, ne yapayım dayanamadım
baktım ki,seni çok övermiş davranan kulların
öyle küçülüyorlar ki; pire yanlarında deve
kulak asmayacaktım da yine
seni indirmeleri yok mu kendi düzeylerine

Neler bilirdin,neler
ne çare ki,ne eder
Hep bir çıkar bekledi seneler
Kimi pusuda para,
kimi kaba gücüyle uluorta,zorla
Nasıl, gelin donatır gibi donattıysa seni Allah

TOSHİO’YU bilir misiniz?
Altı ağustos 1945 sabahında
Evlerinin bahçesinde oynayan TOSHİO’NUN öyküsünü
O, dokuz-on yaşlarında bir çocuktu
Minik ellerinden birinde annesinin verdiği fıstıklar
Diğerinde tuttuğu sopayla toprağa uçak resimleri çiziyordu

Nicedir kovalarım
Kimi elimi uzatsam tutacağım kadar yakınsın da
Kimi bir çağ kadar uzaktayım sana
Ne sen durursun
Ne ben
Durmayı beceremediğimdendir büyümem

Bin dokuz yüz yirmi üç:
-iki NT
bin dokuz yüz kırk altı:
-üç pik
bin dokuz yüz altmış bir:
-dört trefl

Hep aklında tut
sanki
lades oyunundasın gibi

yaprak kımıldadığında
hafızan haykırmalı: