İrfan Kaban Şiirleri - Şair İrfan Kaban

Darıldım ben de
Darıldığımdan habersiz say,say bitmez ne de çok şeye
Hey gidi hey,anasını satayım,hangisini anlatayım
Yutkunup sustum,kabarıp parlamadım
İçime attım nice hamlığımı
Kendimce olgunluğuma verdim

Bir aptalım hem de katıksız safi sek
Onca deneyip yanılma onca da bilim bilgi caba
Körlük bende kütüklük daha nicesi falan ama
Hepsi bir yana, sorunum sevdada...
Kim demiş sevdalı yürek dağlar deler,hadi canım
Sevdalı yürek kıyamaz ne bir şeye ne dağlara

Cindir
Peridir-melektir
Uçan dairedeki uzaydan beklenendir
Değildir,
Bunlar değildir...
Çaresizliktir ve,çaresizlik dönektir

Bu kent yüreği dolmuş da taşmış taşkın yüreklerden oluşmuş dağ
Ağır uykusunda hırıltılı nefes, ciğerleri dolmuş duman duman
Azametli
Ulu bir dağ
Lakin umarsız
Ölü uykusunda kıpırtısız

Ve yüzü kızardığında okunmuştur diye aklından geçenler
Aklını sevdiğim bilebilseydi ancak çekinmediğinde değişirdi gerçekler
Ve biz,böyle gelmiş böyle gitmesin diye yırtarken kıçımızı
Ne denli ağırımıza giderse gitsin azdır geliyor,
bu korkaklığın kesmesi hızımızı
Ondan kork,bundan çekin, olama hiçbir zaman asla kendin

Gecedir,karanlıklar mevzi
Çaresizlik başa kalkmış,eline geçirmiş liderliği
Daha koyu bir karanlık seçersin
El yordamı çareler üretmek için şimdi mevzidesin
Gecedir
Adam akıllı aldatır adamı