İrfan Gişi Şiirleri - Şair İrfan Gişi

Vazgeçtim
Vazgeçtim dostum
Her şeyden vazgeçtim
Sevgiden vazgeçtim
Hayattan vazgeçtim
Dostlardan vazgeçtim

Ben senin için varım
Sen yiğit mert ve asiller için
Senden başkası bütünleşmiyor bunlarla
Çünkü beraber yoğrulmuş ve yoğrulacağız

İsmin anılınca gururlanıyorum

İnsan gülerken de ağlarmış kardeş
Olmayan sevgiliye de hayal kurarmış
Ufuktaki görünmeyen son noktada kardeş
Hayaller çözülmeyecek düğüm alırmış

İnsan gülerken de ağlarmış kardeş

Bak gömleğim beyaz
Dur gitme dinle az
Neden bu cilve naz
Kanatma kalbimi
Gömleğim beyaz
Kararlıysan

İnsan kendini arar her şeyde
Uzaklarda değil kendinde
Farkında olmadan
Kat kat sorunlarda yapmacık sevinçlerde
Kendini arar alabildiğince
Dünyanın koca boşluğunda

Eriyen karların yerinden çıkan çiğdemleri izledim de
Sarı sarıydılar, hüzün mü desem, ateş mi?
Karın yakınındakilerin boynu büküktü
Belli ki kar ağırlık yapmış
Kardan uzaktaki çiğdemler daha dik
Güneş değmiş, yağmur yağmış boynun kaldırmış

Şiir defterimi kaybettim
Aşkımı yazmıştım sayfalarına
Rüyalarımı hayallerimi dökmüştüm satırlarına
Hiç silinmeyecek kaybolmayacak bir şekilde
KENDİM yazmıştım ön kapağına
Ama kaybettim aradım bulamadım

Yolculuk var seyahate çıkmam yakın
Elime ne geçerse yüklüyorum gemime
Belki zor olacak binmek sonsuzluk gemisine
Belki buruk ayrılacağım hayat sahilinden

Rotayı sorma kaptan gözlerime bak

Düşünmek lazım
İnsanoğluna nimettir düşünce
Ama dara düşmeden düşünmeliyiz
Ne önemi kalır zora düşünce

Kalbimden geçenleri bir bir söyleyeyim
Bir sözü tutmasam da dinle derler ben de öyle diyeyim
Aldırma gözüm bu dünya böyle işte

İşe yaramazsan çık git diyorlar
Hasta isen var yat diyorlar