İpi Kesilsin Cellatların

Ekinler başağa
Başaklar taneye
Örste çeliktir yüreği bir gencin
Sürükler peşinden sevdaları
Öğütülür yüreklerinde taneler
Sevgileri bir yanda kalır sessiz
Diğer yanda hüznü sevgililerin

Tohumdur düşer toprağa
Islanır topraklar
Denizler bile kurumuştur gözlerinde
Kimindir ki paylaşılmaz memleketler
Kol gezer ölümler
Kavruk nefesler ağıt yakar
Kızgın saç gibi yanar yüreği anaların

Gönül içeride perişan
Gönül seslenir içeriden
Kelimeler keskin
Dualar kâr etmez olur
Yazıktır ki bilinir
Lakin ipi kesilemez pis cellatların

Ne dinleri
Ne imanları
Ne daveti çanın ezanın
İbadetgahlara düşen gözyaşlarındaki kan
Acı tohumlar yüreklerde
Ağıyor gözlerinden
Böyle dolu şimdi insan
Yükleri ağulu
Kapkara bulutlar
Haykırışları bir
Kelamları bir
Onlar aklı selimdirler
Diyorlar
Erginleşip erecektiler
Topraklara zamansız düşenler
Üzerlerimize yağacaktılar
Bir bir gül yapraklarımız
Her bebe bir insan
Her insan nice nice umutlar
Erişecektiler
Hani
Neredeler yok olan şuncağızlar
Evlatları anaların

Durdurulmuştur zaman
Kimilerine eliyle insanın
Kimilerine yirmi üç son durak
Kimine yirmi otuz yaşların anlık tartımı
Ölüm hücrelerinde yürekli insanlar
Yargı tokmakları şaşkın
Kara kara düşüncelerden dahi aşkın

Filimler
Binlerce yıllık nakaratlarıyla devinimdeler
Gösterim tek oturumluk
Önce itilirler yoksulluğa
Sonra vurulur öldürülürler
Öyküleri aynı öyküdür
Dünyanın her yanında insanların

Küllenmez mi şu ateş
Bitmez mi acısı insanın
Geçip gitmez mi düşüncelerde
Bu gün
Yarın
Ya da yüz yılların zulmünü unutmanın
Birleşik dünya dostluğu düşü
Uyanıldığında görülen düşüşü
Ve benliği bencilliği
Bu ise insanlığı
Batsın insanlığı insanların

13.12.2012 Denizli