İp Şiiri - Kasım Kobakçı

Boyna geçirildiğinde ip,
Olmadığında kurtuluş,
Bir ses duyulur uzaktan,
Kurtarın onu ipten, affedildi.

Ateş çemberindeki bir kişi,
Etrafı da cehennem gibi,
Yanar bir alev, toz, duman.

İmkansız hale geldiği an,
Çıkmak bu alevler dünyasından,
Selamlar herkesi,
İbrahim Peygamber.

Selam yoktur,
Ortasında denizin,
Kalırsın tek başına,
Kalırsın yalnız.

Bu zamandır senin,
En çok yardıma,
İhtiyaç duyduğun.

Hepsi basit bunların.
Çok üzücü ki,
Değişti dünya,
Görüyorsun.

Belli ki,
Bir yardım eli beklersin,
Belgeni, sağ taraftan almaktır,
Kurtuluşun burada.