İntizarı Bileyen Algının Bülbülüyüm

intizarı bileyen algının bülbülüyüm
hercai zamanların çalgısında okunan yaralanışın mecaliyim
kendine giden tutsakların tutkusunda sevilenlerin gün’eşiyim
özleyiş tufanına katılan katran gecelerin ay şavkıyım
serzeniş volkanını besleyen senli bir günlerin her günüyüm
beden dilinde ben yoklaması yapan hüzün hovardasıyım
kullanılmış ruhların derinliğinden çıkan arş-ı alanın alisiyim

ürkütülmüş haz tanrıçası gibiydi gözlerin
dokunuşun, düğümlü bir kördüğüm gibi işleniyor içsel aynamda
bir ben okunup çözülüyor
bir ben hüzne kafiyeli
bir ben var beni bile tanımıyor

harfine kadar saklı kalıyor kentin, kendinin dili
dilimde ısmarlama hayatın sözsüz ummanı
yüreğimde ıslanan damlaların vicdanıma maya
hayatın kokusunu salan senli düşlerin güneş ağzıyım
yutuyorum aydınlanmış kadınsal yarınlarını
severek, aşka ışık oluyoruz
hem deçok severek aydınlığın bilge dudağıyız

suskun ve kedere bulmacalı bekleyişlerle cevapsızlığa susan aşk fanisiyim
renkli düşlerin yöresel kalbi gibi sol yanımda lavlarını artırıyor sonlarım
ilklerimizin siparişlerini gönül içinde veren içsel volkanların diliyim

uyruğu aşk kuyruğuna bağlı aşkların istisnasıyım
susamam, gidemem, bitmemem sensizliğin dibinde