Oturuyordum ıssız ve karanlık odamda. Izdırap ruhumu kapz ediyordu.Yanı başımda duran masa çok kalabalıktı. Pişmanlıklarım, hatalarım, keşkelerim ve neyselerimle doluydu.
Göz perdemi kaldırdığımda oda sessiz ve zifiri karanlıktı o an ölmeyi o kadar çok diledim ki...
Kayıt Tarihi : 19.7.2023 23:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sessiz ve duygularımla yalnız kaldığım Bir gece
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!