İnsanoğluna İnsanca Şiiri - Metin Bahri

Gecenin karanlığıdır el attığım
Beni, içine bir nefes gibi çekiyor
Duvarlara anlatırken bu durumu
Sadece dinliyor ve susuyorlar

İnanç, nedir?
Kaybetmişken meczuplar
dudaklarındaki tebessümü
Yine de düşlemek mi o anları
Her ne kadar ağır gelse de
Prangalara sarılmış olsa da umutlar
Her daim ustaca bekler
Nefes alış-verişleri duyulur
Sağır kulakların çınlamasında
Ölümün hayatla anlaşmasına benzer
Alnımızda yazılmaktan korkan
Ve kara bir lekeye benzeyecek olan
Gönüllerini boşaltmış âşıklara benzer
Mâşuğundan ümidini kesen
Kendi kefenini elleriyle diken
ve o kefene başkası olmadan girmeyen
Her nakışında acizlik barınır
Hayatın peşini bırakıp
yalanlar mahzenine girerken
Dehlizlere konuşmaya cesareti
Mürekkebi yalamaya sebebi vardır
Anlaşılmaya pek müsait değil
Her bir satır
Ruhun sorgusuna benzer
Varoluşçuluğu saçmalar
Filozof kesilir başımıza
Dilinden dökülen yalanlara inandırmaya çalışır herkesi
İşte
Böyle bir aşağılıktır
'Ben' denen yaratık
Kompleksleri barınır içinde
Bakmayın korktuğuna
Ya da inanmayın gözyaşlarına
Hepsinde bir hinlik barınır
Hepsinde acizlik
Hepsinde inanılmayacak derecede bir korku bulunur

Ah!
Bir bilselerdi
Bir duysalardı bu çığlıkları
Ne bu sözlere inanırlar
Ne de gözyaşlarıma
Herkes gibidir aslında
İnsanoğluna benzer
Onlar gibi ağlar
Onlar gibi korkar
Onlar gibi güler
Ve de onlar gibi sahtekar
İşte o zaman
Ne kendilerine inanırlardı
Ne de kendileri inanırlardı

Mideme tecavüzden yargılanan sigaranın veryatlarıdır kelimelerim
Kulağıma işlenen ezan sesleridir duyduğum
İçim ve aklım fingirdeşirken düşüncelerimle
Bir tarafım günaha
Bir tarafım sevaba bulaşıyor
Ne öğütler ne de ağıtlar kurtarır
Yaşadığı hayat boyunca
Hiçbir şekilde kulak asmadan
Körerirmişçesine yaşayan
Ve son derece umursamaz bir tavır takınan ruhum
Ne zaman son bulacağını sayar içimdeki günahlar
Hiç bitmemesini diler sevaplar ezanın
Daima var olacak olan iyilikler ve günahlar
Taraf mı seçiyorum yoksa tarafsız mı kaliyorum
Kafam karışik
Hangi birisine yeltensem
diğerinin kırilmasından, gücenmesinden korkuyorum
Ah bir anlayabilselerdi
Bir dinleyebilselerdi beni
İşte o zaman bırakırlardı yakasinı ruhumun
Bir çıkrıkta bir çıkmazda ruhum
Parçalarcasına dönen o çıkrık
Ve yol bulmaya çalışan bir çıkmaz
İkisi de imkansızlik barındırır
Kaçmam asla bu denli savaştan
İçime çekerim topyekün
Ne benliğim korkar ne de bedenim
Her ne kadar zor olsa da içine sokulurum
Bürünürüm bunca karmaşaya
Ya onlara benzer yaşarım
Ya da onlarla bir olup yaşatırım