2115
İNSANLIKTAN NASİP ALMAMIŞ OLAN.
Ne babayı nede anayı tanır...
İnsanlıktan nasip almamış olan.
Yüzüne güleni dostumdur sanır...
Muhannet kapısın çalmamış olan.
Yurdum beller sürgün yeri fizanı !
Nefse hizmet eder aklı, izanı !
Ne bilsin hesabı, sırat, mizanı...
Biraz tefekküre dalmamış olan.
Bakın dünyada ki acıya, yasa...
Müşteri kaynıyor kanlı piyasa.
Veriyor aleme dert, keder, tasa...
Vicdanı, insafı kalmamış olan.
Düzeni düzenler düzensiz düzmüş !
Utanmak bilmiyor bu nasıl yüzmüş ?
Cumali elden çok kendini üzmüş...
Ahirete bir şey salmamış olan.
Kayıt Tarihi : 30.7.2018 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!