İnsanlık Ufkunda Şiiri - Salih Şanlı

İnsanlık Ufkunda

Dünyâ semâsında parladı gönül sevgiyle
İnsanlık ufkunda açıldı gül gül sevgiyle

İnsanoğlunun sînesine yerleştirildi
Aşkı yerle gök arasında üleştirildi

Alınyazısı yüksek alınlarda oynamak
Temiz yüreklerde aşk coşkusuyla kaynamak

Anadan öksüz, babadan yetim bir mâsumun
Gözyaşlarıyla ateşini dindirmek kumun

Duygulu gönül, hem güvenilir hem dosdoğru
Katılıktan uzak, yalan bilmez parlak nûru

Nûru Eşsiz Yârin halk eylediği ilk nûrdu
O Sevgilinin sevgisiydi onun özyurdu

Beden ülkesine gelmiş ama rahat değil
Yalan dünyâ onun özlediği hayat değil

Geldiği yere dönüş yolunda uğradığı
Bir gölgelik, sevgiliden bir iz aradığı