İnsanlık müzesinde, nice fâniler gördüm
Hepsini bir arada, sonsuz uykuda gördüm
Çürümüş bedenleri, aslına dönmüş gördüm
Topraktan yaratıldık, toprağa dönmüş gördüm
İnsanlık müzesinde, bir de kendimi gördüm
Döndüm baktım kendime, perişan hâlim gördüm
Bir anda gözlerimde, koca ömrümü gördüm
Topraktan yaratıldık, toprağa dönmüş gördüm
İnsanlık müzesinde, nice kabirler gördüm
Kabirlerden yükselen, nice kandiller gördüm
Kandilleri sönmeyen, nice baniler gördüm
Topraktan yaratıldık, toprağa dönmüş gördüm
İnsanlık müzesinde, nice törenler gördüm
Timsah gözyaşı döken, nice gafiller gördüm
Ağlanacak haline, bir de gülenler gördüm
Topraktan yaratıldık, toprağa dönmüş gördüm
İnsanlık müzesinde, nice baharlar gördüm
Sessizliğe bürünmüş, suskun deryalar gördüm
Vuslatına erişen, birçok insanlar gördüm
Topraktan yaratıldık, toprağa dönmüş gördüm
14 Ekim 2012 – ISPARTA
İNSANLIK MÜZESİ: Kabristan olarak anlatılmıştır
Cemalettin TuranKayıt Tarihi : 14.10.2012 17:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!