İnsanlık Hali Şiiri - Atila Yalçınkaya

Gel-gitler denizinde gördüğün insan,
Dünyaya gelişi en büyük ihsan.
Bazen en yüksekte, alçakta bazen,
Ahsen-i takvime layıktır insan.

Bazen alçalırız en alçaklara.
Yaptığın hayırla en yükseklere,
Ruh denk olur ol meleklere,
Muttali olur feleğe insan.

Katil olur, öldürür acımasızca,
Hak yolunda koşturur çok pervasızca,
Bağrına basansın bir dostçasına,
Meleği kıskandırır gördüğün insan.

Günlerce yol yürür Kabe’ye varır,
Allaha kul olur secdeye durur.
Sevdiği insanı alnından vurur,
Bir acaib mahluk oluyor insan.

İnsanlık halidir, anla insanı,
Yetmiş iki buçuk olmuş lisanı,
Düşman oluverir kessen ihsanı,
İnsanlık halidir hoş gör insanı.

Bazı zaman çok ocaklar söndürür,
Gün gelir binlerce fakir güldürür,
Gıybet iftirayla sevap bitirir,
Bazen ağlatırken, güldürür insan.
Atıla Yalçınkaya