İnsanlık Divanı Şiiri - Müslüm Bayram

Utanır mı kendinden? Deme gülüm söyleme
Usum keskinleştikçe kendim cahil görürüm
Kırgınlığım kendime cesaretim eyleme
Yengin gözyaşlarıyla aşk ehlince eririm

Dileğimdir Tanrımdan yeniden doğmalıyım
Elimdeyse meşalem karanlığı boğmalıyım
Sır şaha yükselerek durulup yağmalıyım
Yıldızlardır ilhamım güneşimi ararım

Ozan (s)özün özgürlük şiir midir yazdığım
Gergefi yüzlerine ressam olup çizdiğim
İnsanlık divanında terazide yüzdüğüm
Düşerim hecelerle toprağımı kararım

Ruhum ateşlerdesin! Güneş misin kızara
Tabuttaki insanlık düşüncesi zor yara
Akıl mantık tatilde vicdanlarsa kül kara
Gök kubbenin altında insanlığı sorarım