İnsanlık Borcun Şiiri - Sinan Karakaş

ZULMETME

Ne kimseye zulüm et, ne de razı ol zulme,
Mazlumun önünde de arkasında da gülme,
Zalimi onaylama onu asla dost bilme,

Ben insanım diyorsan, senin insanlık borcun,
Sakın huyunu kapma, emperyal olan corc'un.

Unutma insanların, anası babası bir,
İnsanlığın düşmanı, yürekte barınan kir,
Her şeyi izlemekte, bizi biz eden Habir.

Ben insanım diyorsan, senin insanlık borcun,
Sakın huyunu kapma, emperyal olan corc'un.

Kendimi düşünürüm, diyorsan eğer bana,
Merdiveni dayadın, zulme diyorum sana,
Sana ters gelen her şey, ters gelir her insana,

Ben insanım diyorsan, senin insanlık borcun,
Sakın huyunu kapma, emperyal olan corc'un.

Zalim değilim diyen, empati yapmalıdır,
Fıtri haklar bahşeden, Allah'a tapmalıdır,
Peygamber ahlakından, ne varsa kapmalıdır,

Ben insanım diyorsan, senin insanlık borcun,
Sakın huyunu kapma, emperyal olan corc'un.

Güneş hava ve suyu, ikram etmiş yaradan,
Ateiste de vermiş, nimetleri sıradan,
Net'in senin fıtratın, sen haber ver daradan.

Ben insanım diyorsan, senin insanlık borcun,
Sakın huyunu kapma, emperyal olan corc'un.

Söylediğim zulmetme ve de zulme uğrama,
Sende kusur var iken, başkasında arama,
Fıtrata saygı duyman, derman olur yarama,

Ben insanım diyorsan, senin insanlık borcun,
Sakın huyunu kapma, emperyal olan corc'un.

İnsani zulme karşı, mazlumun yanındadır,
Bilirim ki insanlar, Adem(A.S.) 'in soyundadır,
Herkes gibi dünyanın, geçici hanındadır,

Ben insanım diyorsan, senin insanlık borcun,
Sakın huyunu kapma, emperyal olan corc'un............İNSANİ