İnsanlar Olmalı Şiiri - Süleyman Daşdağ

İnsanlar olmalı;
Kışın soğuğunda, ayazında üşüyen,
Aç, açıkta olmayan,
Sıcak bir yuvası olan.

İnsanlar olmalı;
Yazı yaz,
Kışı, kış,
Baharları, bahar gibi yaşayan,

İnsanlar olmalı;
Zihinlerindeki kelepçelerden kurtulmuş,
Özgürce düşünen,
İnsanlık için edecek bir kavgası, mücadelesi olan,
Kavga ettiğini kardeşi bilen,
İncitmeyen.

İnsanlar olmalı;
Kavga eden ama küsmeyen,
Kavgaları önleyen,
Kardeşlik köprüleri kuran,

İnsanlar olmalı;
Bir çiçeğin yaprağına,
Bir kuşun, bir kelebeğin kanadına
Dokunmaya kıyamama ürkekliğiyle,
Tüm yaratılmışları seven.

İnsanlar olmalı,
Güzel, çirkin,
Zengin, fakir
Her renkten.

İnsanlar olmalı,
Siyah, beyaz demeden,
Etnik kaygılar gütmeden,
İnsanı seven,

İnsanlar olmalı,
Eğitim gönüllüsü,
Bilgiye susamış,
Her yaştan.

İnsanlar olmalı;
Varlığı insana huzur veren,
Ana kucağı gibi.

İnsanlar olmalı;
Uğruna şehadet şerbeti içtiği
Vatanı olan.

İnsanlar olmalı;
Bakacak penceresi olan,
Dünya’yı gören.

İnsanlar olmalı;
Karanlıkta yolunu gören,
Yolu aydınlık olan.

İnsanlar olmalı;
Gök kubbe altında,
Evli, barklı,
Huzurlu, mutlu ve umutlu

İnsanlar olmalı;
Tüm bunları bir hayata,
Bir cümleye sığdıran,
Adam gibi adam olan.

İnsanlar olmalı;
Cahit Sıtkı’nın dediği gibi,
Ölümden başka tasası olmayan.

İnsanlar olmalı;
Ölüm endişesi bile olmayan,
Cennetinden emin.