İnsanlar insan değil Şiiri - Selçuk Şeker

Malı mülkü var, ama insan olmamış.
Çalışmış çabalamış, haram bilmemiş.
Bir lokma ekmekle, bir ömür sürmüş.
Yüz yaşına da gelmiş, insanları tanıyamamış, insanlar insan değil.

Dostum dediğim bir yılanmış.
Gerçek bildiklerim hep yalanmış.
O güvendiğim insan beni, beş paraya satmış.
Olmaz deme, sende gör, sende sev, hak vereceksin.

İnsanlar insan değil, onlara güvenemem, bir başka söz söylemem.
Gerçeğe yalan demem, geçmişi getiremem, geriye dönemem, bin kez ölemem.

Oysa ben insanları nasıl tanımıştım, her yüzüme güleni dostum sanmıştım.
Elimden tuttu bir kere, bırakmaz sanmıştım.
En kötü günümde beni, terk edip gitti, sahteymiş sevgisi, bir günde bitti.
Bir daha sevemem ben, herkese güvenemem, ben geriye dönemem.