Insana insan gözuyle bakmak istiyorum
degisen bir dünyada
yalniz seninle yasamak istiyorum
gazetelerin kötü haberlerinden
siyrilip senin le sevismek istiyorum
gözlerine bakarak ve kulagina fisildayarak
binlerce kez seni sevdigimi haykirarak
yarinlara ismini yarinlara sevgimi
yarinlara umutumu aktararak
seninle yaslanmak seninle ölmek istiyorum
elinden tutup isa nin huzuruna
gözlerimi kapatip seninle
dua etmek istyiorum
seni neden böyle cok seviyorumm
bende inan anlamiyorum
ruhumun icinde beynimin tam ortasindasin
sen olmazsan sanki bende yokum
kimsesiz bir cocuk sanki bedenim
sevgisiz kalmis bu ruhum
su nu bilki yasamadigim hic bir gun
sensiz
yalniz kaldigim odamda sen vardin
ictigim sarapin renginde
soludugumun havanin icinde
yedgimin ekmegin mayasinda
insanlar arasinda sen tek benim din
doyamadan daha sana ayrilik girdi araya
gunesi bekler gibi bekliyorum seni
gurbet elin
issiz sokaklarinda
rüzgar eser penceremden iceri
sen varsin tadinda
uyuyum sensiz bir basima tek odali evimde
resmin asilidir evimin duvarlarinda
sen var ya sen
benim bu dunyda vaz gecemedigim tek tutkum
tek seyimsin
canimsin
canimdan ötede
kanimsin
ruhumsun
kendimden vaz gecerim ama
senin sacinin bir telinden bile vaz gecmem
ölürüm ecelsiz
ama sevemem senden baskasini
alsa da canimi cellat habersiz.......
Kayıt Tarihi : 30.6.2009 00:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!