İnsan ve Tasavvuf Şiiri - Ahmet Ulukaya

Ey kendini arayan, irfan yoksulu çocuk
Herkese nasip olmaz, bu ruhani yolculuk

Her talip bu acıya, sıkıntıya katlanmaz
O menzil ve konaklar, ha deyince atlanmaz

Tevbe-yi nasuhtur, bu yolun temeli, başı,
Sevgi ve ıstıraptır, salikin can yoldaşı

“Cihad-ı Ekber” diyor, buna, Hakk’ın Rasûlü,
Ehlinden alacaksın, eğitimi usulü…

Sabırla yiyeceksin, dert ile pişen aşı
Atacaksın gönülden, eş, dost ve arkadaşı

Hakk’a tam döneceksin, o günahkâr yüzünü
Dinleyip uyacaksın, mürşidinin sözünü

Sabır ve istikamet, seyr-i sülûk gereği,
Rızayı Hak olmalı, sâlikin tüm dileği

Hizmet, sohbet, uzletle aşılır bu konaklar
Aşkın ateşi seni yakar, temizler, paklar

Benliğini eritir, gerçek beni bulursun
Fenaya katlanırsan vasıl-ı Hak olursun

İlâhi Aşkın yükü, her insana vurulmaz
Bu ateşe yanmayan, temizlenmez durulmaz.