kar kristalleri gibiyiz herbirimiz.
hep farklı ve benzeri olmayan.
önce gökyüzünden düşüyoruz,
bir zaman kalıp,
yavaş yavaş,
toprağa karışıyoruz.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...




kurgu benzetme ve kapanış çok güzeldi
Ne yazık ki o beyazlığımızdan hiçbirşey kalmıyor geriye ..,
kartopu oynayıp elleri üşüyen bir çocuktan başka ...
Kisacik, kocaman bir siir...
anlamlı ve kar gibi beyaz bir anlatım...
ya üşütüyor ya eritiyoruz zamanı toprakta...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta