kar kristalleri gibiyiz herbirimiz.
hep farklı ve benzeri olmayan.
önce gökyüzünden düşüyoruz,
bir zaman kalıp,
yavaş yavaş,
toprağa karışıyoruz.
Gökte zamansızlık hangi noktada?
Elindeyse yıldız yıldız hecele!
Hüküm yazılıyken kara tahtada
İnsan yine çare arar ecele!
Gençlik... Gelip geçti... bir günlük süstü;
Devamını Oku
Elindeyse yıldız yıldız hecele!
Hüküm yazılıyken kara tahtada
İnsan yine çare arar ecele!
Gençlik... Gelip geçti... bir günlük süstü;
kurgu benzetme ve kapanış çok güzeldi
Ne yazık ki o beyazlığımızdan hiçbirşey kalmıyor geriye ..,
kartopu oynayıp elleri üşüyen bir çocuktan başka ...
Kisacik, kocaman bir siir...
anlamlı ve kar gibi beyaz bir anlatım...
ya üşütüyor ya eritiyoruz zamanı toprakta...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta