kar kristalleri gibiyiz herbirimiz.
hep farklı ve benzeri olmayan.
önce gökyüzünden düşüyoruz,
bir zaman kalıp,
yavaş yavaş,
toprağa karışıyoruz.
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
Devamını Oku
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
kurgu benzetme ve kapanış çok güzeldi
Ne yazık ki o beyazlığımızdan hiçbirşey kalmıyor geriye ..,
kartopu oynayıp elleri üşüyen bir çocuktan başka ...
Kisacik, kocaman bir siir...
anlamlı ve kar gibi beyaz bir anlatım...
ya üşütüyor ya eritiyoruz zamanı toprakta...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta