İnsan Ve İnsanlık Üzerine

Endamına bakarak, adam sanma insanı;
Kim Rabbini bilirse, işte onu ins tanı!

Sırf kılıkla kendini, arz ederse ins sana;
Kaale alma tavrını, bak ondaki ihsana!

Emrediyor ihsanı, Muhsin olan yaratan;
Uymuyorsan emrine, çok azimdir şu hatan!

Etkilenip sözünden, rapor verme beşere!
Zira insin kahiri; Hak indinde haşere!

Görünüşe aldanıp, sanma her kul insandır!
Yoksa kalpte din iman; şu tahminin sırf zandır!

Şerri hayra galipse; kaç öylesi insandan!
Hayrı şerri geçeni; addet gerçek ins, can’dan!

Hiç kimseye güvenme, yoksa fiili diyanet!
Çünkü dinden cüdadan, her an gelir hıyanet!

Hak yanında insansın; varsa ona itaat;
Yoksa sahte ins’liği; al götür de çöpe at!

Yaratana sırt dönme, hakikaten insansan!
Ve sadece Hak ile, dost olanı insan san!

Bırak laf-ı güzafı, ilm-i dinle kamil ol;
Ver hakkını tahsilin ve ilminle amil ol!

İhlas yoksa amelde, yok uhrada faydası!
Önce öğret nefsine, sonra öğret şu nas’ı!

Mukaddestir bu tebliğ, al görevi üstüne!
Arz sathında dolaşıp, anlat ast ve üst’üne!

Abdullah Toroslu
02.06.2012-İzmir