İnsan var (2) Şiiri - Özcan Kurt

İnsan var, İnsana deva,
Sözü şifa, kendi şifa,
Fizanda olsa bul ara,
Ömrün artar, bir ömür katar.

İnsan var, insana eza,
Sözü fena, kendi fena,
Yakında da olsa, can kaça,
Şirazen kaçar, ayağın kayar.

İnsan var, kıyı, su derya,
İnsan kalmaz kar, ayazda,
Nerde olsan, ardında kaya,
Seni yıkar, kendini yıkar.

Kimi yine benzer suya,
Net olmaz, bulanık aka,
Can, sonunda düşer belaya,
Seni yıkar, bendini yıkar.

İnsan insana akıp dola?
Acep sevildiğin ne ola?
Hamurunda olur maya,
Seni katar kendini katar.
ÖZ VE CAN