İnsan Senfonisi Şiiri - İdris Halil Kabalcı

Yeşil ağaçlar,
Beton duvarlarda raksediyor,
Kalın pencerelerden girdaplar çıkıyor,
Mavi gök bulutlarının üstünde beyazlar,
Beyazları düşlemeyi bilmedin sen,
Karanlığın ortasında yalnızca,
Yağmurlardan korunmak için yaslandın,
Yalnızca yaşamayı seçtin.

Rüzgarın esmesinden düşmedin,
Çarpınca dalgalarına denizlerin,
Kırılmadın güneş ışınlarının sonrasında,
İzlerini kumsalda yol yapıp kuytulara,
Kuytularda hiç kalmadın çaresiz,
Çaresiz yaşamayı seçtin.

Uzaklara dalınca gözlerin kumsallaşıyor,
Teninde beyaz kızılderili,
Ayna tutuyor deniz aşırı ülkelerden,
Gemilerini yakıp geride kalanlar,
Yaşamayı hiç yanlarına almamışlardı,
Menekşe rengi,
Kızılderili yaşam senfonisi,
Kalın gözlüklü siyah çerçeveli,
İnsan senfonisi.