İnsan Özü Şiiri - Cemil Alp

İNSAN ÖZÜ

Doğmak istemedi,
Sevindiler,
Ağlamaya başladı.

Süt istedi,
Verdiler,
Içmeye başladı.

Gördü hepsini,
Komiktiler,
Gülmeye başladı.

Sofraya oturdu,
Görmediler,
Yemeye başladı.

Marifetmiş gibi,
Bıraktılar,
Yürümeye başladı.

Çenelerine baktı,
Susmadilar,
Konuşmaya başladı.

Oynamak istedi,
Saymadılar,
Koşmaya başladı.

Tabelaya baktı,
Alay ettiler,
Okumaya başladı.

Ilgi bekledi,
Kördüler,
Küsmeye başladı.

Sevgi dilendi,
Dövdüler,
Kaçmaya başladı.

Çalışmak istedi,
Almadılar,
Sövmeye başladı.

Aşk aradı,
Gorustuler,
Sevmeye başladı.

Devran döndü,
Kiskandilar,
Kazanmaya başladı.

Yuvasini kurdu,
Çekemediler,
Çoğalmaya başladı.

Yaş ilerledi,
Ayipladilar,
Namaza başladı.

Imana geldi,
Hayatı da
Boşlamaya başladı.

Tabutu hazırdı,
Ağladilar,
Şaşırmaya başladı.

Doğmak istemedi,
Sevindiler,
Ağlamaya başladı...

CEMİL ALP