Bilmiyordum hayatın ne demek olduğunu.
Ne bakarak, ne görerek
Ne dinleyerek, ne okuyarak öğrenebildim.
Hayatın derinliğini,
İçimde yaşadıklarımı bir tek gerçeklik bilirdim,
O gerçeklik de yıkılınca kalmadı elimde bir şey,
Yitirdim en güzel duyguları, en derin sevdaları,
Yerle bir oldum, insafsızlığımla başbaşayım.
Bilmiyorum toparlar mıyım.
İnsan olmak için bir şeyler yapabilir miyim?
Oysa hayatın renkleri var diyordum,
Şimdi ise bomboş renklerle dolu.
Ne kaçabiliyorum kendimden,
Ne de teslim olabiliyorum.
Ama derler ya çıkmadık candan ümit kesilmez.
Oysa insan olmaya gelmiştim,
Emeğimi anlamaya,
Ekmeğimi paylaşmaya,
Sevmeye, sevilmeye, bilemedim, bilemedim...
Kayıt Tarihi : 3.5.2020 19:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendini arayan arkadaşlar, yanlış yerde aramasınlar, kendisi ile yüzleşmeye cesareti olmayanlar insan olmaya kalkmasınlar.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!