Ey oğul, bil ki insan kendi yolunun yolcusudur,
Yürek yüküdür bu ne dost taşır ne akraba.
Hayat bir aynadır, sana sadece seni gösterir;
Kendinden başka kimse derman olmaz sana.
Sözlere aldanma;
“Hallederiz” diyen diller rüzgârla savrulur.
“Birlikte çözeriz” diyeni yanında sanma,
Herkes kendi derdinin zincirinde kendinin esirdir.
Ey oğul, Unutma!
Senin ölümün, başkasının gündüz uykusundan hafiftir:
Senin feryadın, onların küçük bir sancısında duyulmaz.
Başkasına yaslanma, sakın bekleme yardım;
Kendi aklınla yol aç, kendi alın terinle yürü.
Kendi kılıcını kendin döv,
Kendi kalkanını kendin kuşan.
Ey oğul, dinle:
Kalem, sözün kılıcıdır; kılıç, hakikatin kalemi.
İkisi de elinde berrak olursa
sen, kendi tahtının efendisi olursun.
Kayıt Tarihi : 12.9.2025 02:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yeditepe Günlükleri Gün: 18 12 Eylül 2025
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!