İnsan İnsan Olmazdan Önce

• 

  Hüseyin Çubuk

  insan insan olmazdan önce
  tanırmıydı siyaseti
  bilirmiydi dindeki özgürlüğü
  türbanı tesettürü
  ne zaman icat ettiler
  ve ne zaman açtılar
  kuyuları
  ************************************************
  
  Kısacası bütün kötülüklerin anası, insan kanı ile beslenen EMPERYALİZİM o zaman varmıydı nasıl doğdu......
  
  Kutlarım hocam bu çok anlalı değerli şiiriniz için tam puan..
  Saygılarımla..

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Arzu Yanar

  Yüreğinize sağlık hocam.. Tmpuanla kutluyorum.saygılar..

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Mavi Umay Şükran Ay

  Sayın Ruhi Beyefendi;
  Çok derin bir sorgulamaydı .
  İnsan insan olmazdan öncede baki olan tek şey varsa oda sevgiydi eminim.
  Bugünle ortak en bariz özelliği.
  Vahşetin içinde bence bu kadar medeniyet seviyesindeki kadar vahşi gene değillerdir diye düşünüyorum.
  Belki gücünün yettiğince çevresine zarar verirdi.Oda zaruri ihtiyaçlarını gidermek maksadıyla şimdiki gibi müessir medeniyet zihniyeti altında icad edilen savaş bir tuşla bir ülkeyi yok edip milyonlarca insanı yok etmeyi düşünmezdi elbet.
  Vesselam... inanın şiir dostu insan insan olmadan önce daha bir insandı....
  İnsan oldu insanlığını kaybetti...
  Başarılı eserinizi kutluyorum.Çok beğendim.Çokk.
  Gönlünüze ve emeğinize sağlıklar diliyorum.Saygılarımla.
  +10+ANT.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Hamiyet Göz

  insan olmak zor iş insan gibi insan...
  düşündüren bir şiir herkes sormalı kendine...
  
  papatyalar yüreğinize
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Mahmut Nazik

  
  şiirine Şiir sandığım dizelerimle yorum getireyim dostum....
  
  Bu Meleki tavusu iblis ettiğimizin hikayesidir..
  
  VE MELEKİ TAVUS OLDU İBLİS
  
  Şeytan,Şeytan,
  Şeytan yılan olmadan;
  Âdem çamurdan,
  Âdem balçıktan yaratılmadan;
  Melek’i Tavus, olup da İblis
  Adem babamız Havva anamız
  Cennetten kovulmadan önce henüz
  Bir düzen vardı, Tanrı katında,
  Özgürce,kardeşçe;
  Hakça kurulan.
  
  Renk renk açanı;
  Yerde kaçanı;
  Gökte uçanı;
  İrisi, virüsü;
  Ölüsü dirisi;
  Dengede duran.
  
  İşinden sual olunmaz,
  Hikmeti bilinmez ama
  Bir şey yaptı Tanrı
  Topraktan, çamurdan, balçıktan.
  Suret-i rahman.
  Yaman mı yaman,
  Her yaratığa ettitecekti elaman
  
  Üfledi içine iyilik, kötülük;
  İhanet üfledi içine;
  Kin, garez, gıybet;
  Sevgi ve nefret üfledi.
  
  Biraz kan ve yüreğine can,
  Üfledi içine kendi ruhundan.
  Teni topraktan,
  Ve ruhu haktan olan
  Bu yaratığa dedi ki adı insan.
  
  Ferman buyurup;
  Diz çöktü önünde,
  Havadan, sudan,
  Rüzgârdan, sisten,
  Yıldırımdan, şimşekten,
  Ateşten ve sesten
  Bil cümle yaratılmış olan.
  
  Dedi ki:
  Bu gördüğünüz,
  Her şeyiyle tam ve tekmil,
  İnsan-ı kâmil, suret-i insan.
  
  Âdem çıkmamıştı henüz baştan,
  Daha cennetten kovulmamıştı insan,
  Daha Melek-i Tavus, olmamıştı Şeytan.
  Üçü de kovulmamıştı cennetten.
  
  Hurilere, meleklere,
  Cinlere, serçelere, böceklere,
  Kuşlara, balıklara,
  Toprağa, denize ve göklere,
  Yaratılmışlara ve yaratılacak onlara
  Secde etmelerini buyurdu Yüce Yaratan.
  
  Şöyle bir dalgalandı mahşeri kalabalık.
  Denizler köpürdü,
  Yer sarsıldı titredi,
  Gökler gürledi.
  Kanadı olanlar havalandı;
  Kimisi kişnedi, kimi cıvıldadı;
  Kükreyebilenler kükredi;
  Havlamasını bilenler havladı.
  
  Soğuk terler boşandı bedenlerinden;
  Kaygıya düştü ağaç, orman;
  Toprak, su, hava;
  Kaygıya düştü cümle hayvan.
  Tir tir titredi yapraklar dalında,
  Şöyle bir sallandı evren.
  
  Cennet’te yalnız iki kişiydiler;
  Havva anamız,
  Âdem babamızı
  Daha çıkarmamıştı baştan;
  Cennet’ten kovulmamıştı insan.
  Lanetlenmemişti,
  Melek-i Tavus değildi İblis
  Melek-i Tavus henüz olmamıştı Şeytan.
  
  Melek-i Tavus’ta isyan
  Dedi ki:
  Nedir bu insan?
  Tanrı suretinde yaratılmış olan.
  Ne üreten, ne doğuran;
  Her şeyi tüketen, yok eden.
  Ey tanrım
  Bu bir şaka mı
  Hakem ve Kahhar adına sığınırım
  Şerrinden.
  
  Ve üstelik
  Ateşten değil,
  Sudan değil,
  Işıktan değil,
  Havadan değil,
  Topraktan, balçıktan!
  
  Yüce Tanrım!
  Adl ve Muksıd adının hakkı için,
  Eşitlik değil,
  Ortaklık değil,
  Kardeşlik değil.
  Her şeyiyle buyurgan.
  Bu nasıl düzen?
  
  Ama diyorsun ki:
  Diz çök, eğil!
  Ne diz çökmek,
  Ne diz çöktürmek
  Hak değil, Adil değil
  Nasıl itaat etmemiz istenir bizden?
  
  Pir-ü pak,
  Bembeyaz sakalıyla tertemiz;
  Ateşten yaratılmıştı Melek-i Tavus,
  Cennet’ten kovulmamıştı henüz.
  Meleki Tavus olmamıştı İblis
  
  Bir yanda, seni yaratana minnet borcu;
  Diğer yanda, uşak olmak yıllar boyu.
  
  Bir ilkti;
  Aşağı tükürsen sakal,
  Üste tükürsen bıyık;
  Durumunda kalma.
  Bir ilkti hak arama.
  Bir ilkti
  İsyan, başkaldırma.
  
  Kul olup, Cennet’te kalmak mı;
  Özgür olup, Cehennem’de yanmak mı?
  Belki bir ilkti,
  Düşünme, usa vurma.
  
  Melek-i Tavus,
  Daha henüz olmamıştı Şeytan;
  İşte o zaman,
  Hiç sesini çıkarmadı,
  Kendi çıkarını düşündü
  Çamurdan ve balçıktan yaratılan.
  Bu zorlamayla oldu arzı- âlemde ilk isyan.
  
  Verip kararını, Yaratan'a söyledi.
  'Özgür olup, cehennemde yanmayı;
  Cennette kalıp, kul olmaya yeğledi.'
  
  Âdem babamız da,
  Havva anamız da
  Bir şey demedi,
  Eşitliği istemedi.
  
  Kulluğa köleliğe karşı geldiği içindir ki
  Melek-i Tavus oldu Şeytan.
  Kulluğa, özgürlüğü;
  Ayrıma, eşitliği yeğlediği içindir ki
  Kovuldu Cennet i ala'dan.
  Rivayet Odur ki
  Koparılıp kolu kanadı,
  Sürüm sürüm sürünür.
  Ogün bu gündür de
  Yılan suretinde görünür.
  
  Taa o gün bu gündür
  Egemen Tanrıları dünyanın,
  Kulluğa, köleliğe isyan edene;
  Eşitliği, kardeşliği;
  Savaşa, sömürüye yeğleyene derler ki:
  ’Asi Şeytan! ’.
  
  Bilirsiniz;
  Yaratılmıştı Havva Anamız
  Âdem babamızın eğe kemiğinden.
  O da
  Yasakları ilk delen;
  Yiyip yasak meyveyi,
  Kurallara ilk karşı gelen.
  Babayı baştan çıkaran;
  İlk lâin, ilk hain
  Kurala ve yulara
  İlk karşı gelen
  Havva Anamız ki
  İlk kurtulan
  İpten kazıktan
  
  O gün bu gündür,
  Kuralları sevmez insan.
  İki lâin, insan ve şeytan;
  Ogün bu gündür birbirine düşman.
  
  Şeytan bu ya,
  Aklıma takılır bazen:
  Öyleleri var ki:
  Kin, garez, gıybet,
  Kan, riya, şirret;
  Her türlü melanet.
  İblis de ne
  Tanrıları
  Eris de ne
  TANRILARI Zeus
  KENDİLERİ
  Dört çarpı dört deyyus
  
  Katili, sömüreni, soyanı
  Halkını satanı,
  Şerrinden titretir
  Töğbeye getirir Şeytanı
  Acep hiç pişmanlık duyar mı Yaratan,
  Yaratmış olmakla insanı.
  
  MAHMUT NAZİK 30.10.2007 MERSİN

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (8)