İnsan, insan olmadan önce sevgi yoktu.
Sevgi, insanın milyonlarca yılda
evrimleşirken
emeklerle ortaya çıkardığı değerlerin en güzelidir.
İnsan kendi içine sevgiyi kendi koydu. Gökten zembille inmedi.
Tuhaftır, duyguları olan çok az insan var aramızda.
Bedensel ve tinsel ihtiyaçlar, çok zaman " duygu"larla ilişkilri olmadan da bizi yönlendirebilir.
Ah... bilinçaltı denen çöp tenekesi.
İlkel, feodal ve kapitalizmin kölelerini yönlendiren KARAKUTU.
Ölürcesine seviyorum, senin için ölürüm diyenleri,
" Sakın ha!
Benim içgüdülerimin kulu kölesi ol,
en ufak çıkarlarıma dokunma,
iş tersine döner ve seni bıçaklar ya da......" ben böyle anlıyorum.
İnsan ancak kırk yıllık eşini ancak sevgili haline getirebilirmiş.
Ben elini tuttum, gözgöze geldik, çarpıldım demenin, en sağlıklı yolu,
psikayatri kliniğinden randevu almaktır.
Önümde giden aracın, ıstakoz gibi yan yan gittiğini görünce,
tekerlekler " dengi dengine" değil, birinin havası az dedim.
Saygıyla.
Mehmet Zeki Gezici
Sizin değeriniz eşinize verdiğiniz değerden daha fazla değildir. M. Z. G.
Mehmet Zeki GeziciKayıt Tarihi : 9.2.2014 22:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!