İnsan Böyle Olunur Şiiri - Abdullah Toroslu

Halin tavrın bir garip, hiç benzemez insana!
Bulamadım bir isim, ne desem ki ben sana?
Ne hayvana benzersin, ne meleğe ne cine;
Bak aynaya ve söyle, ne ad verdin sen sana?

Olmalıdır medeni, insan olan bir insan;
Takmaz asla şu ismi, bil ki sana tek, ins, can!
Eylem uymaz söyleme, hakim hale tenakuz;
Teğet bile geçmemiş, yakınından şu ihsan!

Ne kendini bilirsin, ne Rabbini, ne dini;
Zira sana pek ırak, son semavi had dini!
Şayet ona uysaydın, olacaktın mükemmel;
Uyamayalı Hak dine, bilmez oldun haddini!

Eremezsin kemale, çıkmak ile sefere!
Gezmek ile olsaydı, bil olurdu kefere!
Gel arama afakta, ciddi ise niyetin;
Oku Kitap, sünneti, dön mübarek nefere!

Olur isen berdevam, kulluğunda sen şayet;
Rehber olur önünde, bir çırpıda bin ayet!
Haydi dostum geç kalma, gir şu yola ne olur!
Bir an önce rötara, vermen gerek nihayet!

Fıtratına zıt gitme, eremezsin gayene!
Yaptın bunu yıllarca, anlamadım gaye ne?
Mutluluksa muradın, dön yeniden İslam’a!
Onsuz geçen zamandan, söyler misin paye ne?

Gerçek huzur membaı, dışladığın o dinde!
Son semavi dinken o; olmaz başka bir dinde!
Zahmetinden çekinip, geri kalma amelden!
İki cihan huzuru, hakim olsun vadin de!

Abdullah Toroslu
04.04.2012-İzmir