İnsan Aşık Olunca Çocuklaşıp Dururmuş

Aşk insanı geç vakit, zamansız da vururmuş;
Vakitsizce gönlümü çalıverdin Kardelen!
İnsan aşık olunca çocuklaşıp dururmuş;
Sen aklımı başımdan alıverdin Kardelen!

Aşka düşmek kabusu hayıra yormak gibi;
Kanayan yaraları sevgiyle sarmak gibi;
Bütün bentleri yıkıp çağlamak ırmak gibi;
Sonra derin deryaya salıverdin Kardelen!

Aşkın yaşı olmazmış, aşık olmak kaderim!
Sevdikçe hasret büyür, özledikçe kederim!
Öyle bir rüya ki bu, sabah olmasın derim;
Bendeyken, benden uzak kalıverdin Kardelen!

Hasretinden girerken ruh biçimden biçime,
Kara bir bulut sardı kalpteki sevincime.
Vuslat için umutlar tükendikçe içime,
Ayrılık korkusunu salıverdin Kardelen!

Durgun akan ırmağa taşkın gerekti, verdin!
Coşari'ye kristal köşkün gerekti, verdin!
Bana bedenin değil aşkın gerekti, verdin!
Sen benim gönlüme eş oluverdin kardelen!

14.09.2019/Samsun