İnsaf Caner Şiirleri - Şair İnsaf Caner

Ben, hiç çocuk olmadım.
Kaydıraktan kaymadım.
Ne salıncakta sallandım.
Ne uçurtma uçurdum.
Şartlandırıldım ayakta kalmaya.
Hiç bir güzelliği yaşayamadım.

Kimbilir?
Benim olan sinen de,
Artık kimler yatacak..
Bakarken eridiğim,
O güzel gözlerine
Şimdi;

Hükümetten orta direğe..
Davetlisiniz açık büfeye..
Bütünü bölmeyin! ..
Yarımı yemeyin! ..
Karnınızı doyurmadan gitmeyin..
Ve bizi;

Hani diyorum,birgün ansızın,
Gün batımı görmek istersin beni.
Yorgun,özlemiş,buğulu gözlerle,
Çakırkeyf dayanırsan kapıma...
Ben kırgın,
Ben özlemiş,

Bir gün;
Mecbur kalacaksın bana.
Ne uzaklardan 'Gel' deyişim,
Ne sevişlerim,
Ne de, seviyorumlarım olmayacak.
Senin için;

Ben kardelen, sen hercai.
Topla topla kokla beni..

...../.....

Sen miydin?

GÖNLÜM'e

Zamansız,
Havalandın be deli yürek.
Dereyi görmeden paça sıvadın.
Sen gibi sandın,

Gül'e,
Dert yansam,
Aman dilesem.
Döker yaprağını,
Bir dem koklatmaz.
Bilir ki;

Hayal kurma zamanı şimdi.
Kur kurabildiğin kadar
Anasını satayım..
İster sultan ol dünya ya,
İster sur dibin de dilenci..
Dağıt dağıtabildiğin kadar

VAZGEÇİLMEZİM!
Sorma bana,üzülme.
Ben yaramı kapatırım nasılsa.
Daha önce de yandım.
Bastırdım duygularımı,küllendi sandım.
CANCAĞIZIM!