Rodrigoyu inletiyordu gecenin yalnızlığına
mor etekli, badem gözlü, esmer gitarist
varlık yokluk arasında sürükleyerek
insan olabilmenin garip serüvenlerini,
Bir başımaydım ve paramparça o saatte
yaşanmadan tüketilmiş bir dünyanın
bilerek unutulmuş bir noktasında
ve tüm duygularım yitirmişlerdi
güzellik günlerine güvenlerini....
Ayaklarımda uzun yılların ağır sancıları
kozmik bir bulut gibi dökülmekte duygularım
hiç umursamadan geleni gideni bu yolculukta
yaşam bomboş bir görüntüden ibaretti sanki,
Çoktandır yerinde yoktu yürekte bildiklerim
ve tüm sevgiler hançer işler bir zindanda
ilkel tanrılar buyruğuyla işkencedeydi...
Rodrigoyu inletiyordu mor etekli esmer gitarist
gönüller paramparçaydı yaşanmamış aşkların
süresiz bıçak sapladığı duyguların sinesinde,
Ne ben kendimleydim, ne yüreğim yerinde
acının tınılarıyla dağılıp dökülmüştü belki
belki de inleyen oydu gecenin köründe...
6/2/2015
Mehmed SarıKayıt Tarihi : 3.5.2015 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Titrerim... İnlerim! Ya gözlerim? Unutulmasın sözlerim... 10 puan +ant. Esen kalın...
Keşke idamlar hiç olmasa, keşke! İnsan insandı; yaşamdı... Şimdi de tarihler niçin idamdı? Sonra derler; o öyle bir adamdı! Gözde giyim kuşamdı! Geçti artık dönülmez akşamdı! ______ Arif Tatar
Kaleminize, yüreğinize sağlık sayın Mehmed Sarı...
TÜM YORUMLAR (6)