İnci-Merdan Şiiri - Mustafa Alaybeyoğlu

Neden büküktür boynun.

Neden bir martı kanadı kadar

Açılamaz bana kolların.

Anlayamadım…

Yaşadığım kentin

Uzandım bir gün

Daha batısına.

Saymadıklarım, bilmediklerim varmış

Gördüm ki.

Dokunası tenler varmış…

İnci ile merdan, yan yana yaşarmış.

Her ikisi de zorbulunanmış.

İnci misali.

Diz kapaklarım sızladı,

Oradan anladım.

Hiç bakmamıştım, yazdığım dizeler dışında

Sonbahar dâhil, düşen yapraklara.

Ve hiç saymamıştım,

Yitirdiğim yıllarıma, takvim yapraklarında.

Bu Eylül hariç…

Gördüm ki…

İnci ile merdan yan yana yaşarmış.

Meğer ne kadar aptalmışım; hiç demedim

Yine de demem.

Göz pınarlarım sulandı,

Oradan anladım.

Hiç kalmadım

Denizden gelen

İyot kokusundan

Ayrı ve gayri.

Lakin sadece değilmi ibaret

Deniz, iyot ve onun kokusu.

İnci ve merdan’a erişememişim…

Fersah, fersah uzak ve yakınımda

Tıpkı uzaklara göndermekten hüzün aldığım

Ve karşılamak gib lüksümün olmadığı,

Mecbur olduğumuz güneş gibi.

Kokusunu alamadığım miskler varmış,

Burnumun direği sızladı,

Oradan anladım.

İnci ve merdan varmış

Ve yan yana yaşarmış

İnci hali ile denizlerin en dibinde zor bulunur

Merdan yeryüzünde azdan olunurmuş.

Yüreğim kıpraştı

Oradan anladım…