Katavaşya Şiiri - Mustafa Alaybeyoğlu

-Denizlerin piri haykırdı
-Açılın kapılar şaha gidelim!
İstavrit güldü,
Gopez,ters bir bakış attı.
Hamsi munisçe dibe daldı.
Dalgalar efendilik etti,
Rüzgar yelkenini indirdi,
Martılar zaten bir haber...
Kumsallar ona keza.

Bir incecik ses çıktı
-Denizlerde şahmı ola ki!
Suskunluk çağrı oldu,
İstavrit şaştı.,Hamsi kulak gerdi
Gopez korku dan mıdır? Gülümsedi!
Yunus idi,çalkantıyı eyleyen.
-Tuzlu su kokmaz
-Tuza banan ne şah olur ne şâhan
-Acının tuzdan farkı ne ki...
Suskunluk oldu...
Ve dalgalar başladı yol almaya
Rüzgar fora
Bir düzene girdi martılar
Kuş olmayı bilerek.

Uykuda idim
Uyandım.
İçim serinledi ruhum yaz ortasında balıklama daldı buz gibi bir şeylere
Yeryüzünde, iklimlerde bulamadım böyle bir serinlik
Alnımda bir ter buram, buram
Bir yerlere göç ediyordu ruhum
Yazdan bıkmış kışa doğru hani...
Yada iklimler ötesine,
Buzulda çöl ateşi
Çölde kar tanesi.
En yükseklerde almak istiyordu rüzgarın hevesini,
Yada dalmak fersah,fersah okyanus diplerine
Ciğerlerim patlarcasına.

Ve... seni tanıdım
KATAVAŞYA.
Bir soğuk rakı kadehinde göç eyleyen buz tanesi gibi,düşerken kadeh dibine misali
Ve çıktığımda su yüzeyine hani
Elimle sildim terimi siler gibi buğunu
Gurbette gibiymişim de
El sallar gibi sılama
Nerden geldim,nereleri döndüm dolaştım derken
Seni tanıdım KATAVAŞYA.

Göçebe balıkların
Kış olduğunda Karadeniz’den Marmara’ya
Oradan,
Akdeniz’e gelişlerini yaşattın bana.
Sonra döndüm gökyüzüne,
Ne yağmuru anladım
Ne gökkuşağını
Ama seni tanıdım KATAVAŞYA
Ben bir ömür isem,
Sen bin bir ömürsün tanıdım
Sağ ol KATAVAŞYA...

(İzmir)
(1/06/2003)

(KATAVAŞYA: Karadenizden Akdenize göç eden balıklar)