İmkansız Şiiri - Ceren Ateş

Sonunda uyanmayacağım rüyalarımda gel yanıma
Tan yeri hiç ağarmadığında
Güneş dünyaya hiç doğmadığında gel

Gökte bir tek yıldız kalmadığı gün söyle beni sevdiğini
Siyahın beyaza en çok benzediği
Şairin kelimelerden nefret ettiği gün söyle

Denizler suya hasret kaldığında sımsıkı sarıl bana
Akşamsefaları sabahları açtığında
Martılar havada özgürce uçamadığında
Çocuklar günahlarla doğduğunda sarıl

Doğanın dengesi tanrıdandır
Kuşun ötüşü, suyun akışı
Gözlerin bakışı, sözlerin yakışı
Ormanın rengi, insandaki sezgi

Belki bir gün
Bundan çok sonra
Başka bir hayatın içinde
Belki de cennete
Kavuşurum ben sana

Ama doğanın dengesinde
Tanrı buna izin vermedikçe
Değemez hiç gözün gözüme

Benim uykuya dalmadan her gece
Tanrıya yalvarışlarım bundandır
İsterim ki kavuşabileyim sana cennetinde