İman yolcusu Şiiri - Ekrem Tonğ

âmâ'nın yaşadığı dünyadır benim
çarpılma korkusu yüklü ayaklarım
tedirgin bir yürekle yolcuyum hayata
düşlerim korkular içinde
ayaz düşer mi geceye bilmem
mehtaba asılı gözleri bilmem
seyre dalmadım gülün asaletine
kanın rengini bilirim kustuğum dan
çığlıkları bilirim ateşe yandığım dan
perili masallarınız varmış, bana yabancı
medet umduğunuz yatırlarınız
çeşit, çeşit içtikleriniz varmış eğlence adına
kafa yaparmış bilmem
benimde acılı yaşamışlığım var, size yabancı
terbiyem son kitaba tabi
anlım henüz yeşerecek öpülmekten
âmâ bir dünya kurdum nefsime
kafayı yalnız zikirle bulduğum
her secdede ateşin oğlunu kibirinden vurduğum
öte için beriden geçtim
nur için güneşten geçtim
beni dualar bilir
kıble tanır yüzümü
mahşer yolcusuyum ayağımın tozuyla
leyla'yı haremime sultan eylemem
tüy döken kuşlar bilir hallerimi
padişah sofrasına zevkim yok
bir devenin taşıdığı nura aşığım
ceylandan süt içen bebeğe
çürümüş, kurtanmış bir bedene
ve verene, alana emaneti
kağıtlara, demirlere arzum olmaz
hurdacılıkta gözüm yok
bir karış pabuç kafi yalın ayaklarıma
âmâ olur bükerim dizlerimi hayatın en kenarına
mahşerin en büyük gölgesine aşığım...