İman Nesli Şiiri - Hüseyin İkbal Tan

Binlerce duamdan duasın, gafiller ne bile?
Sen ki sadet- i seniyyemsin arz-ı ala bile
Nurun ki, Ademlerin nuruna nur katar
Seni seven bilir ey nebi, bilmeyen ne bile?

Ümmetinden, salatu selamları duydun mu?
Gönüller sana meftun ruhlar seni ister
Ey resûl bizide mahşerde buldun mu?
Sensiz cenneti ben istemedim ki, kim ister.

Her keşin dilinde dava geçip giden bir han
Öksüz, garip çocuklar kadar perişan
Ademi madem bilip, falca konuşan
Marifeti cübbe de sarıkta, sanıp kuşanan

Bilmediler sevgili, iman ne cübbe ne sarıktır
Dünya süsüyle övünen, ahmak mahlukattır
Din ne, iman nedir, nebi neyin nesi
Söyleyin, ona edep gömleğini diken, Allahtır.

Kazınacak zihinlere hükmü, şârinin
Gönüllere ateş sanmaki ebediyyen hakim
Bu kervan döner elbet, menziline kâim
Ey arz, ey sema şahit olun
Elhamdulillah, bir biz, birde imanımız daim