Birileri bir karanlıkta uyurken,
Sen uyandın.
Ne güzeldi gözlerin,
Güneşin doğuşunda.
Ben bunca geceler ,
Boşuna bozkırlara dalmışım.
Devrilince ,
Ay, göğün üstünden,
Sen , senden ayrılıp,
Işıklara yayıldın.
Ben bunca zaman nedensiz ,
Nedenden ayrıldım.
Ey, o güzeli var eden güzel.
Gökten ayrılınca göğe yayılan gönlün,
İmana bedel.
Kayıt Tarihi : 9.12.2022 22:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!