İman büyük bir nimet, meyvesi huzur, sükûn!
İnsana emr-olunan, en büyük özel rükün.
Muhalifi küfürdür, orta şıkkı bulunmaz;
Onsuz insanın sonu, uçurum, kün-fe-yekün.
Belki nuru azalır ve yahut da çoğalır;
Bunun için üstüne, muhlis ameller dökün.
Onunla sever kişi, onunla yüzü güler;
Onunla döner dünya, devamı mümkün mülkün.
Var olmanın devamı, yok olmamanın kanı;
O olmazsa olmazdır, suyu, gübresi kökün.
O bir ışık, nur, feyiz, merkezi kalbi latif;
Onunla kolaylaşır, hafifler büyük yükün.
Garibî yardım iste, Gafur, Rahim, Rahmandan;
İmanlı gitmek olsun, buradaki tek ülkün…
Kayıt Tarihi : 26.12.2009 10:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!