İmam Amca Şiiri - Murat Özgören

Küçükken
babamın tesbihinin imamesi andırırdı imamı
Biraz büyüdüm bu ezan oldu
Sonra selaydı
En son hatırladığımda imam,
hepimizden sonra babamın mezarının başında kalandı.
Yalvardım ona
Ne olur imam amca yalnız gelme
orada bırakma babamı
Dinlemedi beni tek başına geldi
Hayata küstüm o gün
kendime küstüm, imama küstüm
Boynum bükük kaldı
Ah be imam amca
Babamı orada bırakmasan sanki ne vardı?

M.ÖZGÖREN