şu gönül bahçemize gonca güller ekmeden
keman gibi kaşını sende çatma Nazlıcan.
yara almış kalbimi nazlı nazlı dikmeden
uçurumdan aşağı sende atma Nazlıcan.
her şey delik deşik
umutlar bile...
vicdanımızın sesinden
aldığımız nefesin fırt'ına kadar,
akla gelebilecek her ne varsa
Yamalı bir yüreğim var dikiş yerleri sızlayan
Gözlerimde kanayan ve gizlediğim yağmurlarım var
Her defasında içime attığım karabulutlarım var
Kimseye cesaret edip gösteremediğim yaralarım var
Belimi büken beni namerde diz çöktüren
Fukara bir yüreğim ve sırtıma vurulan hayatın kambur yükü vardı...
edep yolunu şaşırdı
edepsizlik aldı başını gitti
çok ötelere...
''edebiyat dünyası yıkılmış'' diyorlar...
diyen demiş,
&&
ne garip bir hayat
ne garip bir dünya bu...
yaşamak için mücadele edersin
düşe kalka doğrulmaya çalışırsın...
&&
anlat sevdiğim, anlat...
gözlerimin içine baka baka anlat,
ne olur gözlerini gözlerimden çekme
&&
içimde
birikenlerdi beni şair yapan
şimdi tuttuğum o kalem
yerden yere vuruyorsa harfleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!