Gülüp oynadığım eski çağlardı
Oyar zülüfünü yana bağlardı
Beni görmeyince yanar ağlardı
Nerde hani benim sevdiğim güzel
Bir sevdiğim vardı el aldı gitti
Sebebi neidi bende bilmedim
Bu dünyada yarsız birgün gülmedim
Yazarım şiirler giderim böyle
Öyle sevmiştimki anlatmak zordur
Yüküm ağır geldi yol uzun çıktı
Gün be gün çökertti bitirdi beni
Yükümden mana ne yoldan mana ne
Nasıl anlatayım kime ne deyim
Yüküm hakikat tır yolum doğruluk
Bu dünyanın ben gerçeğini görmüşüm
Tilkiye aslanı boğdurur gider
Dünya var olalı böyle gidiyor
Zalimlerin mekânıdır bu dünya
Zalimleri baş komutan yapmışlar
İkilik şeytandan Mervan’dan kaldı
Hakkı bilmeyende vardır ikilik
Hakkı arayıp da her yerde bulan
Bulan o canlarda yoktur ikilik
İkilik dediğin hakkı reddetmek
Gülmedim dünyada gülenler gülsün
Ele geniş dünya bana dar oldu
Açmadan güllerim sararıp soldu
Yolculuk yakındır gün belli değil
Ne huzurum kaldı ne tadım kaldı
Yolsuzlar yola gelmezler
Yol nedir aslın bilmezler
Doğrudan yana olmazlar
İşte bunlardır yolsuzlar
Yolsuzlar kendini bilmezler
Doğuştan gülmeyen sonra güler mi?
Bozulmuş bahçede bülbül öter mi?
Kurumuş ağaçta yaprak biter mi?
Bir ağaç misali kurumuşum ben
Doğalı gülmedim yalan dünyada
Fitne ateşine attılar beni
Sorgusuz sualsiz yaktılar beni
Her bir şeyde öne kaktılar beni
Onlar Hakikatti şeytansa bendim
Çedelleştik çok tartıştık vuruştuk
Perdeyi değil perdedeki gizi severim
Perdeyi değil perdenin arka planında
Olanı severim
İnsanda bir perde olduğuna göre
Perdeyi değil de perdeden görüneni severim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!