KALSIN...
Ağlata ağlata aldığın ahımı
Güle güle harca şimdi
Ardına dönüp bakma sakın
Gülüşün bozulmasın...
Kendimden geçip kendime gelmek için
Serdeki aşkla taşmak, enginleri aşmak için
Kalbimi açıp içini dökmek için
Hiçbir siyah senin kadar beyaz olmadı
Teninde izlenen sonsuz aydınlıkdı
Sesini duymadan,yüzünü görünce
Yaşamdan yana kaygım kalmadı
İlk günden belliydi Zeyna ruhun
Halden anlamayan, sözünde eğrilik olan, kalp kıran sadece nefsi için konuşan ile muhabbeti kes
Dünyaya tapan mâl, mülk, servet derdine düşenin hesabını kes
KİMLİĞİM NE?!
Uzun bir geceden gelen takatsiz bir yolcuyum
Karanlığın içinde parıldayan sonuncuyum
Gönüllerden, gönüllere ebedi sancıyım
Görünen sahnede iyi bir oyuncuyum...
KOMİK DEĞİL Mİ?
Taştan, topraktandı evin
Havan kimeydi beyim
Belli kalmamış beyin
Yaptıkların komik değil mi?
Korkmalı insan birgün sabah güneşin doğmamasından
Gecenin karanlığı bırakıp ışık saçmasından
Gününün, gecesine karışacak olmasından
Korkmalı insan! Daldaki kuşla, eldekinden olmasından
Sanki bir masal dinliyorum
Baş rolünde bir prensi
Öyle eşsiz bir kalbi
Anlatıyorlar gizli gizli
Bir masal olsa olur belli ki
MASMAVİ
Bir yelkenli olsun, rüzgarım doldursun
Direğinde asılı tüm ümitlerimle
Açılırım uçsuz bucaksız enginlere...
Bırakmak isterim kendimi serin sulara
Sallanırken bedenim ömrümün bir yarısı
Yıkıldı üstüme gecenin en karası
Saatler geçmez oldu, geçerken anılarım
Dilimde duası, buymuş hayırlısı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!