İlknur Tavasav Şiirleri - Şair İlknur Ta ...

Heyy;
Sana sesleniyorum boyacı: :)
Hayatıma yedi ana rengi,gökkuşağını taşıyan şiir yürekli adam
Vurdun mu? Duvarın her katına rengarenk aşkımızın renklerini
Arıttın mı?
Tüm kirlerden evimizi…

Sen...
İçimin hiç susmayan sesi.Yanık sevdam.Yüreğimin sahibi olan güzel gözlü,hülyalı bakışlı yarim.

Sana mektup yazıyorum.Mektup yazmak için illaki mesafeler mi gerekli.Çok uzaklarda olsan hem ne fark eder ki! sen ki beynimin içinde olan değil misin? Yanı başımdasın.İçimdesin...Nefes almak kadar kolay seni sevmek.Yemek yemek kadar doyurucu.Su gibi zorunluluk,Yağmurdan sonra ortaya çıkan gök kuşağı kadar da doğal. Bana bir söz ver olur mu yüreği güzel yarim.Seninle bir gün o gök kuşağının altından bir gün el ele beraber yürüyeceğiz.Nereden çıktı bu şimdi diye sorarsın sen bilirim.Ama bilirsin iflah olmaz bir romantiğimdir ben.Yağmuru severim mesela sudan çıkmış balık misali ıslanana dek yürürüm.Yıldızlara severim ve hep o yüzdendir bir yanım yalnız bir yanım buruk belki de ulaşılmaz olmak tek hayalim.Bir de seni severim.Bir sarmaşık misali sarılmam ondandır her bir uzvuna.Hatta ruhuna bile talibim bunu da unutma.İnsan oğlu yalnız aşkla dinlenir bu hayatta ve tüm yaşamında ruhum her gece uykunda başucunda.Sen benim ruh eşimsin.Geç bulduğum ama asla vazgeçmeyeceğim yüreği güzel ama bir o kadar da asi sevdiğim sin.

Söylüyorum, sana olan sevdama olan söylemlerim hiç bitmeyecek.Liseli aşıklar gibi her gördüğüm de kalbimin ritmi hep değişecek.Bu hayatın son perdesi sevdiğim.Önümüzde kaç yıl var bilinmez belki on belki yirmi.Ve ben ömrümüzün geri kalanını birlikte nihayete erdirmeye talibim.Anlatabildim mi? Anlatılan kadarını değil ama hissettiği kadarını bilirmiş insan.Bu yüz dendir ki bedenlerimize inat ruhuna talibim.Bedenin ölüp ruhun yaşayacağına olan inancımdır bana bunları yazdıran.

Kaç kez almak istedim kalemimi elime ve kaç kez bıraktım bilmiyorum.Tek bildiğim kırgındım.Kırılmışlığım sanamıydı? hayır.
Can damarımı kesip, kopup gelen keskin parçalar bana saplanırken, sitemimse aşkaydı.Ben sana nasıl sitem edebilirim ki gün yüzlüm.İnsan var olma nedenine nasıl küsebilir,sitem edip,kahredebilir ki.Ben,senin tarafından şahsıma bahşedilen,yüreğimin coğrafyasına ilmek ilmek,binbir emekle,sabırla işlenen aşkını sevdim.Sende şekillendim,boy verdim,bir prizma gibi renkten renge girdim.Gök kuşağına seninle eriştim ve şimdi itiraf ediyorum ki ben en çok seni sevmeyi 'sevdim'.

Varlığın, başı başına var olmama sebebti.Yediveren gülleri gibiydi senin sevdan.Bir tarafın solarken bir tarafın goncaya dururdu.Bir umutsuzluk bulutu kaplasa semayı,bir yanda güneş olup doğardın ve ben her daim güne bakardım sense güne baktırandın.Ben karanlık geceyi yırtmaya çalışırken sen şafağımı aydınlatandın.

Ben hayatla ilk kez seninle dalga geçtim,gülüp geçtim her şeye.Ciddiye aldığım şeylerdi beni yaralayan ve seninle kabuk bağladı dağladığım yürek yaram.İlk kez seninle şenlendi mısralarım,umutla doldu düşünü kuramadığım yarınlarım.Ve ilk kez seninle adım attım aşkın gizemli yollarına ve yelken açtı yüreğim, adı aşk olana 'adamların adamına'sevdalıma.

Bir gün daha devirdim gittim.
Bir gün daha kaydı gitti eriyen mum misali.
Ben ağladım...
Yıldızlar kaydı,döküldüler birer birer dalından düştüler toprağa.
Ben güldüm,bir nergis açtı en yüksek dağ yamaçlarında
İç geçirdim,seninle bir dans düşledim...

Beddua :))


Ağlamaktan gözlerine kan dolsun
Panik atak en büyük yoldaşın olsun
Elini attığın altın avucunda pul olsun

En son ne zaman almıştım kalemimi elime...V e seni yazmıştım dizelerime,adını anmadan,yüzüne bakmadan,sadece bir hayale seslenmiştim.Yasemin kokan bolkonumdan, körfezin kızıllığına baka baka iç geçirip sadece bir yudum huzur,kuş kanadına sığacak kadar da mutluluk dilemiştim.

Dedim ya çok uzun zaman oldu.Kalemime dokunmayalı,kağıtları bu olmadı deyipte buruşturup atmayı.Kasvetli bir o kadar da karanlık zamanlardı.Ben ozamanlar büyük bir galakside küçücük bir gezegendim.Yalnız,yapayalnız...Teleskopumdan evreni seyrederdim.Kah gülerdim nergisler açardı dört bir yanımda,kah ağlardım yıldızlar düşerdi gözlerimden,ay'ın çekimiyle med cezirleri yaşardı içimde ki büyük okyanuslar.

Özenirdim,gıptayla bakardım günebakan çiçeğiydi kıskandığım tek canlı nesne.Her daim ışığa yönelirdi açardı tüm ihtişamıyla.Akşam olunca usulca sokulurdu adeta kabuğuna.Ve her güneşi gördüğünde tekrar tekrar yaşanırdı bu seranomi.Ben bir günebakan çiçeği olmayı hayal ettim bu yüzden...Sen se benim hiç batmayan güneşimdin.Ben bunun böyle olmasını dilemiştim.Bu yüzdendir karanlıktan korkum geceyi hiç sevmem.Bu yüzdendir ki kara kışa düşmanım.Ben hep baharı yazı severim.Ve bu yüzdendir ki yalnızlıklara düşmanım.Ben bir günebakanım, koca tarlarda sarı sarı boy gösteren,güneşe döndükce onu takip ederim.Sen bu yüzden benim,ufkumda hiç batmayan güneşimsin.Sen nereye gitsen ben seni peşin sıra takip ederim...

K.ı.y.a.m.ı.y.o.r.u.m.
Öfkemin zirveye çıktığı:kör zindan gecelerde,
Şeytan diyorki bazen daya şakağına namluyu bas tetiğe ürkmeden,korkmadan...

Sıkki kafana..bu dramatik film bitsin.
Bu lanet olası sefil hayatım son bulsun.

Hani bir sözümüz vardı.Islak gökkuşağının altından geçecektik seninle.Toprak kokacaktı her yan.Ve her yanımızda nergis çiçekleri açacaktı ve kokularını dört bir yana saçacaktı.

Sen elimi tutacaktınve hiç konuşmayacaktın.Mühürlenecekti dillerimiz.Suskunluğumuz da sadece aşkın nağmeleri çalacaktı.Zaman sen, parmaklarınla saçlarımı okşarken kaybolacaktı.

Yağan yağmur tüm kirleri arındıracaktı ruhumuzdan.Kırılmış dallarımızda yediveren çiçekleri açacaktı.Yere düşen her damla içimizdeki nasır tutmuş yarelerimize merhem olacaktı /biz saracaktık hani sarmalayacaktık ayaz vurmuş/vurgun yemiş yüreklerimizi.

Seni taşımak istedim mısralarıma.
ıSonra dedim ki bir mektup yazmalıyım ve öyle şeyler yazmalıyım ki sanki yanmda,yanıbaşımda değilde aramızda sanki kilometrelerce uzanan yollar,dağlar,tepeler varmışcasına gibi uzaklardaki sevgiliye yazılan bir mektup gibi olmalı dedim.Ağdalanmalı her kelime,her harften buram buram özlem düşmeli,seni ne kadar sevdiğimi,bir anlık yokluğunun bile yüreğimi ateşlere düşürdüğünü bilmeni,hissetmeni istedim.

Hayat garip oyunlar oynuyor insana.Bazen en ufak bir şeylere kırılabiliyoruz.Klişe bir laf gibi görünsede kişisel problemlerimiz olabiliyor ve bu bizlerin ruh halini değiştirebiliyor.Hele ki benim gibi her şeye kuşkuyla bakan paranoyaksan sıkca yaşanan bir durum olabiliyor.Sen her ne kadar beğenmesen de bu huyumu beni ben yapan en önemli özelliğimdi ve bu saplantılı kişiliğim seni bana getirdi.

Sen başıma en gelen en güzel şeylerden biriydin bu hayat denilen senaryoda.Yorgun yüreğim seninle hazandan çıkıp yeşil bir bahara boyandı.Sevmek,özveri gerektirir.Sabırla beslenir.Yürekte bir tohumdan filizlenip yeşerir.Sen se bir sarmaşık misali sardın ruh umu,şenlendirdin gönül evimi.Bilirsin beni bazen uçuk kaçık bir kadınım bazen se kasvetli hüzünlerimi bu neşenin arkasına saklarım.Hayatıma her insanı dahil etmem.Kimse bilmez gerçek beni oysa bir ben var benden içeri.Oysa sen istila ettin tüm şehirlerimi,yıktın tüm geçilmez dediğim bentleri. Günebakan çiçeğim oldun açtın tüm ihtişamınla.Alev alev yaktı, sardı sarmaladı sevda ateşin beni.Sen üzülme,ben varım ve hep var olacağım ömrüm yettikce dedin.Ve ölümüne dedik and içtik son nefesimize dek sürecek.

Nemrut dağında:
Renk ren baharlar derlerken sana yedi türlüsünden;
Yakana rozet diye takacaktım ebem kuşağını
Zamanın çarklarını durdurmuştuk
Sevdanın zırhını kuşanmıştık bize karşı olanlara.