İlknur Köknar Şiirleri - Şair İlknur Köknar

Dilsiz bir aşktın içimde,
sen döndükçe ben AŞK oldum!

Kırılıyordu koruyan duvarlarım,
şeffaf bir örtü gibi kapattın SEN oldum!

sen ve sigaram
odamın içinde...

senin gözlerine
onun ateşine
vurulmuşum!

sevgilim yok deme! ...dama çıkmayınca
kedi gibi miyavlarsın
herkes güler baktığında...

bir yuvam yok deme! ...ağaca tırmanmayınca
bir kuş gibi ötersin

Yolcusuz bir tren gibiyim ağır ağır geçiyorum raylardan…kimi yerde yön değiştiriyor makinist bir nefes arası alıyorum kaçamak bakışlardan…firari bir yalnızlık içinde kendine hapsolmuş sevdalarım var…pencereyi açıp bırakıyorum en son vagona bir çocuk gibi takılıyorlar…

Dokunduğum çiçekler renk değiştiriyor her koklayışımda… sol yanımda bir kar tanesi erimiyor çöl sıcağında…nefes harçlığı sevgiler uçuşuyor başımda telaşla koşuyor dizginsiz yüreğim birini yakalama umuduyla…yazık ki kırık bir gülümseyiş kalıyor aynama her baktığımda…

Kazaya uğruyor bizim tren, bütün duygular yara almış…bir düş oyunu bu kelimelerle dansım…hayatın çirkinlikleri misafir olduğunda…ama illaki olacak insan başka türlü doğruları için nasıl kılıç kullanacak…

yaz dediler yazdım nalımı yeni onarıyorum...
ey hayat hazırlan dört nala sana koşuyorum!

29/11/2010 22:13

Düş yorgunu gözlerim, köreldi
Yürümez oldu
dağ tepe gezen, ayaklarım
Baktım ki tutmaz, saramaz olmuş kollarım
Çığlık çığlığa kalmış,
kalbimi duyamaz olmuş kulaklarım;

gelmen kusur olacaksa
gelme!
yorgun düşleri ağlatacaksan
ses verme! ..

suskun yüreğim çok konuştu gecelerde

gölgelerin dansında kaybedersin inancını...
gölgelerin fısıldayışlarında uyanmaya başlarsın...
sen devasal yalnızlığının kralısın!
01/11/2012-23:11

suskunluğun küskünlüğü misafir dudaklara
ayrılığın tozu sinmiş saçlara
eteklere yapışan yaşama telaşına ne demeli
yoksa sevgi bir kuğunun gözlerinde mi gizli…

acıya bal damlatılmış bir dilsiz uyku bu

İnsan!
Yara alır,
Yara açar…

İnsan!
Nefesi tüketir