Gönlümdeki seller,
çağıl çağılken
Attın tüm köprüleri
bırakıp gittin.
o an,sanki kayboldum,
koca alemde,
Hayatta tutunacakları bir dalları yoktu,
destektiler birbirlerine,kol kanat gerdiler.
kenetlendiler hayat mücadelesine,canhıraş
kimsecikleri yokyu
üç kız bir ana.
Ah hayat kalleş yaşam,
Sabah başlamıştın bak akşam oldu.
Zamanı tükettin bitti alemci.
Şişeler boşaldı kadehler doldu.
Aklın da başından gitti alemci.
İçerek bitirdin bütün parayı,
İstenseydi eğer aşklara izin,
bir onay mercisi olsaydı sevdanın,
kaçak sayılırdı aşkı herkesin,
harami olurdu Leyla-Mecnun,Mem-u –Zîn.
Sevdalı gönüle zindan gerekmez,
Dünya karanlıktaydı
Aşk îcat edilmeden.
Yıldızlar bu kadar güzel değildi
Işımıyordu gökyüzünde ay ve güneş.
Önce insan olmayı öğrendik
Bakma gözlerimin ıslaklığına
Kaşlarımın çatılmışlığına aldanma
Senin için değildir
Bu dökülen damlalar.
Şimdi gelmişsem karşına
Aşkın bir zamanı var,
...diye hep aldanırız.
Belki daha sonra,diye öteleriz
..aşklarımız,sevdalarımızı...
Oysa,bir daha aşık olacağından
emin olan var mı..yada,
Adı/m Ayşe benim
Sıradan bir Anadolu köylüsü
Önemsiz bir insanım
Kimliksiz dilsiz isimsiz.
Yaşım yirmibeş olmuş
Seninle ilk tanışmamızda ayın onuydu
O günden sonra on sayısını çok seviyorum.
Senin için yaşamı on parçaya ayırdım
Her ayın onunda sana yeniden aşık oluyorum.
Seninle yaşadığımız onca ayı günü
Bir güzel sevdim ya dillere düştüm,
Her önüne gelen azarlar beni,
Benim de sevmeye hakım yok gibi,
Sen kim aşk kim,diye bozarlar beni.
göya aşık olmuşum da işten geçmişim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!