İlk zamanlar Şiiri - Beytullah Yıldırım

birlikte suladığımız yerleri tekrar suladım bugün
geçtiğin yerlerde kokun
bastığın yerlerde izin kalmış
nasıl da belli oluyor senin elinin değdiği domatesler inadına bereketli inadına kırmızı fasulyeler salkım sümbül
Mısırların püskülleri senin saçına özenmiş biberler hepbir boy
elmalar yanağından çalmış rengini
yedi veren çilekler zamana inat dudaklarını anımsatıyor
dudakların deyince dudağım sızladı
geçen sefer öperken diş izin kalmış dudağımda güneşin ışık hüzmeleri seni arıyor köşe bucak seni kim bulmuş ki güneş bulacak
gözlerinden tanırım seni
sonra gülüşünden
kalbimde duruşundan tanırım
seni herkes ara ben bulurum
Hiç el ele tutuşmasak tutuşmayacak olsakta kokun siner üzerime
sımsıkı ama sımsıkı kalbime basar
yüreğime gömerim seni
ben bir ömür değil bin ömür
kör düğüm gibi ilk günkü gibi severim
Sahi hakkım varmı seni sevmeye
haddim mi seni sevmek
bir umudum olsun diye emek harcamak değil ben beklentisiz hesapsız çıkarsız
ama sadece sevdim
elimden gelen buydu
bende onu adamakıllı yaptım
ve seni sevdim