Sen benim okurken
Ağladığım
İlk ve son kitabımsın
Bunca zaman
Elime kalem kağıt almadığımı söylesem
Biliyorum inanmayacaksın bana
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Sen benim okurken
Ağladığım
İlk ve son kitabımsın
İnandırıcı olmadığı gibi, kötü seçilmiş bir betimleme.
Her şeyden önce yetersiz sayıda kitap okuduğunuzu anlatır. Ya da duyarsız biri olduğunuzu.
Öyle kitaplar vardır ki, birçok yerinde gözleriniz dolmadan okuyamazsınız. Pembe dizi romanlarından söz etmiyorum.
Çok trajik olabilen gerçek hayat hikayelerinden söz ediyorum.
Yıllar önce okuduğum bir kitap vardı örneğin. 'Bir Şizofrenle yaşamak' Tümüyle bilimsel olmasına karşın, başından sonuna ağlatmıştı beni. (yazarı bir psikiyatristti. )
Kuşkusuz şiir söylemiyle inandırıcı olmak zorunda değildir.
Bütün okyanusları içtiğinizi söyleyebilirsiniz, bunu tartışmazlar sizinle.
Şiirin inandırıcılığını bu söylem değil, aktarılan duygunun inandırıcılığı sağlar.
Şiire yaptığınız giriş, belki örneğiniz fazlasıyla somut olduğu için, bir rahatsızlık duygusu veriyor insana. İnandırıcılığını bu noktada yitiriyor belki. Yukarıda yaptığım açıklamalardan ötürü.
Doğal olarak bütün şiir nasibini alıyor bundan.
Çok iyi şiirlerinize rastladım.
Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta