İlk Sır Şiiri - Nimet Öner

İLK SIR

Doğuşun ardından bir sessizlik çöktü
öyle bir sessizlik ki
kendi kalp atışım bile
başka bir dünyanın kapısını çalıyordu

Bir gölge belirdi
ışığın tam ortasında
ne karanlığa ait
ne aydınlığa
Sanki ikisinin arasında
unutulmuş bir varlıktı

Fısıldadı kulağıma
İlk sır sana ait değildir
Sen sadece taşırsın
Sır seni taşır

O an anladım
sırrın yükü yoktu aslında
ağırlığı
insanın kendi merakından doğuyordu

Aynalar çoğaldı önümde
her biri farklı bir yüz
farklı bir gökyüzü taşıyordu
Birinde ben çocuk
birinde ihtiyar
birinde hiç doğmamış bir varlıktım

Ve gölge yine dedi
Seçmeye çalışma
çünkü her yüz senin
ama hiçbirisi sen değilsin
İşte sır burada başlar

O an kalbim ürperdi
çünkü öğrendim
İnsanın en büyük aynası
zaman değilmiş
kendi karanlığının içinde
sakladığı ışıkmış

Azra Nimet Öner